Hợp âm Luyến
Font
Transpose
NHA
D
Xuân chạy, Hạ đi, Thu dừng, Đông lùi lại
A
Một, hai, ba và cũng đã bốn năm chẳng ai quay lại.
Bm
Nơi đây chàng trai vẫn chờ, cô gái kia vẫn không về đến
G
Bỏ lỡ chuyện tình để làm chàng khờ, vẫn muốn giữ nguyên mọi thứ kể cả cái Tên.
G
Dáng hình em của ngày nào, tôi giữ thật kỹ nơi gọi Kỷ niệm
Bm
“Anh chẳng còn muốn nhớ nữa” Chỉ là câu nói ngụy biện
A
Vẫn mãi vô định, biết lạc về đâu giữa dòng người bước vội
G
Là em, và chính là em, giữa con phố đó sao nhìn thấy tôi
G
Người là tia nắng của ban mai rọi tôi tỉnh giấc u buồn
Bm
Thách thức chân tình thế thái có dám bên người rồi thử buông
A
Là nó, chính cảm giác đó, chỉ một và một khiến tôi rung động
G
Chẳng ai khác nữa, ta tự say
A
đắm như chết một ít trong longNgày
Bm
hoàng hôn rực lửa, ta yêu nhau quấn quyết chẳng rờiNgày
G
quỷ dữ xám xậm, anh ôm lại bình yên có em trong đờiRồi
D
tay đan vào tay, buồn vui đất trời nguyện hòa vào chungSao
A
em rẻ đôi màu xanh lấy đi nước mắt chẳng hẹn ngày trùng phùngGiấc
Bm
mơ nào chẳng hồi kết, nhưng nó đã nào bắt đầuTay
G
trái chắp vào tay phải: “Trời ơi đừng bắt con đợi lâu”Ta
D
hứa mang tổn thương của quá khứ chôn cất góc trụKhóa
A
lại 1 chương cho 1 mở đầu nhưng anh lại không đi cùng MDr
D
Quá khứ bồng bột lắm phải không em
A
Điều gì khiến e cân đo đong đếm
Bm
Giờ hoài niệm anh cất giữ trong tim
G
Khói mờ nhân ảnh em về trong đêm
D
Góc phòng quen thuộc bỗng trở nên xa lạChẳng còn chút vị động ngày đầu ta đã
A
Từ lúc em đi cuộc đời anh sa ngãNgóng chờ em về như cây chết chờ ra hoa
Bm
Anh cũng chẳng nhớ tại sao và lúc nào , anh lại một lòng đêm nhung nhớ tâm chẳng rời
G
Phút giây nào đó tim anh ngừng đập , tâm trí mông lung thả mình trôi giữa một khoảng trời
G
Em à , chẳng có bình yên nào dành cho anh cảĐất cát là anh , em mang sắc đẹp cánh đồng hoa
Bm
Em tỏa sắc hương thả mình cùng làn gió chiềuTự tình anh viết giờ lại thấy càng khó feel
A
Em đành mặc anh một mình bơ vơ , trơ trội giữa dòng người
G
Bắt ép anh cười không được yếu đuối nhưng xin lỗi anh không vui
G
Mặc cảm anh to lớn nên chẳng một lòng dám yêu thêm
Bm
Chắc gì tìm được nửa kia họ chẳng trách anh yêu kém
A
Anh cũng đã suy nghĩ và thao thức bao nhiêu đêm
G
Cảm thấy nhói buốt ở lồng ngực vì tim mình yếu mềm
Bm
Chẳng đường tình nào không có gian truânVùng trời cô độc đó là nơi anh đang đứng
G
Bóng dáng ngày nào là thứ a mang đựngKhác đường khác hướng cả giấc mơ cũng chẳng còn mang chung
D
Anh vác nổi buồn trên vai ngày này tháng nọ loanh quanh phòng trống
A
Một phần trách nhiềm không thể chối bỏ nên vẫn cứ canh cánh trong lòng
Bm
Ngay tại lúc này tâm trí lại muốn ghé thăm kỉ niệmLỡ lạc suy nghĩ vào khoảnh khắc đó nhưng đôi chân lại chẳng còn đi tìm
G
Em huy hoại rồi vứt tim anh lăn lóc một góc thật đẹp
D
Kể cả nụ hôn cuối cùng có lạnh như bằng ,
A
anh vẫn cảm thấy thật đẹpChẳng tuổi trẻ nào muốn cạnh nhau hết đờiNợ nhau cũng đã trả đủ , anh xin kết lời NHA
G
Anh bước qua thật nhiều hành trìnhBước qua thật nhiều nỗi đau không thù hình
Bm
Bước qua giữa đôi dòng người chỉ một mìnhVà bước qua quá khứ để bước đến tình mình
A
Anh đem trái tim tinh khiết nồng nàn ngây dại trao em dù chẳng đòi trả
G
Nhưng cuộc hành trình đi được một nữa chợt nhận ra em hiện thân của dối trá
G
Lấy tay đè chặt nhưng sao nó vẫn rơiMới mẻ nào nữa mà phải hoài chờ đợi
Bm
Còn gì ở lại ngoài sương mai đất trờiCó đau có khổ ngã quỵ đứng lên mới là đời
A
Có một chàng trai trao em sinh mạng rồi gục đỗ
G
Chờ đợi một người con gái ta yêu dù
A
thành mục gỗChỉ là anh không phải người đàn ông cuối đời em
G
Đêm nay chơi vơi, anh ôm bóng tối thả vài giọt buồn
D/A
Mi em đỏ hoen, có phải hai người đã buông
Bm
tình cờ là lúc ta nghĩ về nhau ở nhịp nào đó
G
Rồi Ngại ngùng tim có khe hở nhớ chút về nhau sau đó lại thôi
D
Đường tình này không chạy vì một ai khác
A
Con tim này vô thức mu mê củng chưa hẳn là sai
Bm
Sao ta trăn trở đêm dài, lo liệu sợ sệt ngày mai
G
Em đang suy nghĩ điều gì mà sao không thể ở lại