Hợp âm Quãng Nghỉ
Font
Transpose
Em
Đôi khi anh cũng mệt vì phải sống bằng một cái tên khác
C
Nhưng vì đam mê là thứ khó khăn như khi xuống ghềnh lên thác
D
Rồi mai viết cái gì, mai làm cái chi cho người đời thú vị
Bm
Thức trắng cả đêm hai mắt thâm quầng, anh là con cú dị
Em
Giữa cả bầy đi săn, anh vẫn ngồi một mình co ro
C
Chẳng phải vì không đói, mà vì mệt cảnh phải so đo
D
Rồi liệu ngày mai bài anh viết còn ai đó hoài ngân nga
Bm
Liệu tên anh nằm đó một xó hay bay ra mãi ngân hà
Em
Rồi thời kì nào cũng qua, rồi vì quang nào cũng nhoà
C
Chỉ cần sau tất cả lòng yên như ngủ giữa cả thung lũng hoa
D
Rồi cũng đến ngày người âm phủ trôi theo gió mà đi xa
Bm
Vì giọng anh dở chẳng hát được như mấy nàng diva
Em
Cái bóng vẫn chỉ là cái bóng đứng sau lưng anh khi anh bước
C
Một giọt máu đổ xuống sông chẳng đủ để làm tanh nước
D
Một tia nắng không rọi ấm hết được cả cánh rừng xanh
Bm
Nhưng một câu hát hay ho đủ để anh thấy mùa đông ngừng lạnh
Em
Xin một ngày ngơi nghỉ. Để nghĩ xem mình là ai
C
Đi về đâu khi rối bước. Sống hôm nay hay là mai
D
Bảy chục năm không ngắn nhưng cũng chẳng gọi là dài
Bm
Một mai anh chết người đời quên mất anh thì anh sống đó là sai
Em
Gác nhẹ gối lên bàn, kiếm chai bia uống ngà ngà say
C
Nhấc nhẹ lên điếu thuốc, thả nhẹ cho mây là là bay
D
Nhìn dòng đời hối hả, một mình ta thì vẫn tà tà chạy
Bm
Ngày hôm nay thôi cho đời thị phi, xin phép trừ ta ra ngay
Em
Cứ để người ta nói rằng anh là thằng bất tàiRằng
C
mọi câu từ anh viết một màu mọi thứ đều bị bắt bài
D
Người ta ghét nhau rất dễ, chẳng cần lý do gì để ghét aiNhưng
Bm
tìm ra điều để yêu người khác thì lại cần phải suy xét mãi
Em
Liếc mắt qua cửa kính thấy anh xe ôm đôi khi ngây cười
C
Dù đôi lúc chăm chỉ cũng có đôi lúc anh chây lười
D
Những niềm vui bé nhỏ từ góc phố cũng làm anh khoái chí
Bm
Không như người đời hiện tại, dù tay bắt nhưng đầy hoài nghi.
Em
Có khoảng lặng giữa đêm, là để anh yêu em cho trọn vẹn
C
Ngả thật nhẹ vào lòng, mắt nhắm chặt bàn tay mon men
D
Thả hồn vào mắt em anh chẳng cần chút mảy may bon chen
Bm
Liệu ngày mai có đủ bình yên để lại được ở đây hôn em
Em
Lê gót giày về nhà anh thèm đó là mâm cơm mẹ nấu
C
Dù cũng có lúc không ngoan, dù đôi khi anh làm mẹ cáu
D
Nhưng yêu thương kính trọng, anh vẫn luôn biết phải để đâu
Bm
Mẹ ơi cho con bát nữa, giông tố ngoài kia cứ để sau
Em
Bố chiều nay tan ca, đường về nhà liệu có tắc
C
Tủ lạnh có còn đủ bia, hay cầm điện thoại thắc mắc
D
Có hay quần đùi áo cộc, đi ra đầu đường cắt tóc
Bm
Bố vẫn gầy như ngày con đi con đứng nhòe mắt khóc
Em
Cái anh viết là tình cảm, chẳng cần thiết đến vần câu
C
Viết cho hater đỡ thắc mắc chứ bản thân cũng chẳng cần đâu
D
Thả con giun vào nước chờ cá, khác gì thằng đần câu
Bm
Cuộc đời này ngả nghiêng tranh chấp, anh vẫn có cái đầu cân
Em
Nào chill đi homie, tao với mày lên cân đẩu vân
C
Đồ tao với mua hôm qua, không phải loại vớ vẩn đâu
D
Cảm ơn Trung vì cho tao câu thật là hay ho
Bm
Sống mà không có bạn, oh thật là gay to
Em
Bóc vài gói bim bim, nhai rồm rộp khi bụng cồn cào đói
C
Cười sái cả quai hàm vì câu nói đùa mà không biết thằng nào nói
D
Bật cho tao con beat, anh em mình cùng freestyle
Bm
Hát mấy câu vớ vẩn ra vẻ lên án cuộc sống bi hài
Em
Tuổi trẻ không mua lại được, anh tao hay bảo thế
C
Tiền có thể có rất nhiều, như con chim đứng giữa đảo khế
D
Ăn một quả không cần trả vàng, nhưng ăn một mình liệu có vui
Bm
Chi bằng đứng cùng nhau nếm trái đắng hay có ngọt có bùi
Em
Đứng trên tất cả mọi thứ mà nếu trong lòng lạnh tựa như băng
C
Thì thôi em ngồi lên xe mình cùng rong ruổi, anh còn dư xăng
D
Trốn đi đâu đó thật xa, chẳng cần phải sân si
Bm
Đôi lúc anh ôm bụng cười, khi thấy em thật funny.